است …

و نسل امروز ما مانند سيد حميد رضا برقعي كه استقبال از اين شعر نموده آينده درخشاني را براي اين شعر رقم خواهند زد. شعر برقعي:

باز اين چه شورش است كه در جان واژه هاست

شاعر شكست خورده طوفان واژه هاست …

•شعر آييني بيانگر حزن و اندوه است.

از ديرباز تاكنون ايرانيان جزء ملت هايي بوده اند كه در خلق اشعار عارفانه آييني دستي توانا داشته اند و دارند. يكي از اهداف سرودن اشعار آييني در گذشته انتقال پيام و مفاهيم ديني به مردم بوده است.

اين نوع شعر به گونه اي مطرح مي شود كه گويي دنباله روي از كار پيامبران بوده است.

شعر آييني مي تواند عاملي مهم در جهت بيداري و راهنمايي مردم باشد كه اين جاي تأمل بسيار دارد.

•ادب آييني فارسي از دورترين روزگار، يعني از زمان قبل از رودكي شروع شد و تا امروز هم ادامه دارد و همه ي شاعران، اعم از شيعه و سني ادب آييني را داشته اند.

كم و بيش هم شاعران سني مثل سيف فرغاني شعرهايي در زمينه ي ادبيات ديني داشته اند از جمله آثار اين شاعر؛ شعري در مدح امام حسين عَلَيْهِ السَّلَام است كه بسيار پخته بيان شده است و يا اين كه مولوي با توجه به اين كه اهل تسنن بوده، براي حضرت، شعر سروده است.

حال آن كه شيعيان در جاي خود نيز آثار بسياري در زمينه آييني و مذهبي سروده اند و ادبيات ديني را گسترش داده اند.

•شعر آييني تركيبيست از شعر و آيين؛ يعني هم بايد شاخصه ها و ويژگي هاي ممتاز يك شعر را در آن ببينيد چه از نظر جذابيت تأثيرگذاري و چه از نظر ساخت و بافت منسجم. وقتي صحبت از آيين مي شود يعني